Abonnees zijn goud waard: over de zegeningen van een oud businessmodel
De platformeconomie draait op volle toeren. Zeker in coronatijd. Waar heb je geen app voor? Sinds de opkomst van de ‘Cloud’ betalen we voor games en software via abonnementen. Maar ook al die nieuwe gemak-services hebben het gewoontedier ontdekt. Van fietsen-service Snap tot start-ups als Meal Plan Box en Livish. Mediadeskundige Tonie Broekhuijsen over de zegeningen van een oud-businessmodel. Iets voor jou?
Toen ik jaren geleden afscheid nam bij een weekblad, kreeg ik van mijn collega’s een cd-doos cadeau: letterlijk een doos van 40 centimeter hoog, 15 centimeter breed en 15 centimeter diep, van een van mijn favoriete artiesten. Het hele archief tot halverwege zijn carrière. Het was een ernstig dure box. Mooie verpakking wel. En er werd al bij aangekondigd – tja, halverwege z’n carrière, wat wil je? - dat er nog meer boxen zouden verschijnen. Jippie!
Business-smart
Dit was nog in de tijd dat de Freerecordshop filialen op NS-stations had (voor jongeren: in de Freerecordshop kon je CD’s en DVD’s kopen, dat waren kleine schijfjes … nou ja, laat maar. Dat was vroeger). Die tweede box is enkele jaren geleden verschenen, maar gelijktijdig en veel belangrijker was de komst van de app, waarop je je kunt abonneren.
Een jonge vriend van mij – eveneens fan - noemt de artiest 'de hebberige hippie'. En dat klopt. Die hebberige hippie begrijpt goed dat je iets unieks niet zomaar gratis aan het worldwideweb moet weggeven. Business-smart, zullen we maar denken. Nadat hij zich van de grote muziekmaatschappijen had ontworsteld, is hij voor zichzelf begonnen. Zijn eigen app belooft: ‘streaming music and video for just… a year’. En je krijgt onbekende opnamen van way-back-when, nooit vrijgegeven video’s in de tijd dat alles nog op film werd opgenomen, en… nog veel meer!
Kijk, die heeft het dus begrepen!
Spekkoper
Net als de hebberige hippie heeft de platformeconomie het abonnementenmodel omarmd.
Meer voor minder was ooit het idee achter een abonnement. Elke week minder betalen tegen een vaste prijs, is bij tijdschriften en kranten nog steeds het verhaal. De argumentatie is simpel Zeeuws: geen cent teveel hoor! Ben je gek! Pak je kans, wees wijs! Je krijgt nog een braadpan cadeau ook! Spekkoper!
De spekkoper is natuurlijk, aan het eind van de dag, de verkoper.
Jij krijgt betaald! Zonder te leveren.
Het is voor de ondernemer de mooiste deal die er bestaat. Je belooft dat je wat gaat leveren. Je geeft er nog een cadeautje bij en je krijgt meteen betaald. Bam! Hopsakee! Een jaar vooruit. Welke producent lukt dat? Jaar in, jaar uit. Je bankrekening is al gevuld, en vervolgens probeer je je beloften zo goedkoop mogelijk te vervullen. Voor die klanten hoef je niet eens meer te adverteren. Die zijn al in the pocket.
Magisch!
Gewoontedieren
In de media kennen we deze businesscase al een eeuwigheid. Toen het wat sleets werd, probeerden we met cadeautjes abonnees te werven. Gebeurt nog steeds, trouwens. Ook bedrijven zijn gewoontedieren. In de software- en game-industrie krijg je er geen cadeautje bij. Nu de cloud is opgetuigd en functioneert, zijn de eenmalige betalingen aan softwareprogramma’s bijna verleden tijd. Abonnementen zijn ‘business as usual’. Je kunt niet zonder, als je een specifieke dienst wilt afnemen. Zo zit je steeds vaker vast aan de nieuwste versie van een programma dat je een keer hebt gedownload, omdat je het even nodig had en je vergeten was jezelf af te melden. Programma’s als Microsoft Office, Google Drive, Apple iCloud en Adobe knabbelen al jaren aan je creditcard, bijna opgemerkt. Kleine bedragen, maar als ondernemer weet je: massa is kassa. En reken maar dat die kassa’s bij Apple en Google rinkelen.
Ruilabonnement
Inmiddels is het abonnementsmodel ook een opmars aan het maken in andere branches. De supermarkt bijvoorbeeld. Denk Hello Fresh, Marley Spoon en Boerschappen, die recepten met bijbehorende boodschappen verkopen met een abonnement dat je per week aan of uit kan zetten. Voor de luiaards onder ons: Uitgekookt, die gewoon voorgekookte maaltijden aflevert. Goedkoop is niet eens het argument, gemak wel. De jongens achter de Meal Plan Box beloven ook nog dat je met hun voedselpakket op een verstandige manier kunt afvallen. In de wereld van mobiliteit is het abonnement al jaren ingeburgerd in het OV. Maar ook bij services voor deelauto’s, zoals bijvoorbeeld Greenwheels. Swapfiets verhuurt mobiliteit per fiets.
Of het abonnementenmodel ook in de kledingwereld vaste voet aan de grond gaat krijgen, moet ik nog zien. Mode is vluchtig, veranderlijk en moet toch de illusie van uniek en enig hooghouden. Okay, voor zoiets als ondergoed, zoals Livish aanbiedt, gaat het misschien wel werken. Sportkleding? Nou ja, waarom eigenlijk niet? Persoonlijk zou ik geen bezwaar hebben tegen een ruilabonnement: wat aan vervanging toe is, ruil je in voor precies hetzelfde exemplaar, maar dan nieuw. En het oude kan weer worden gerecycled. Ondernemers die interesse hebben in dit laatste businessidee kunnen contact opnemen met de redactie.