Vertrouwen komt te voet, en gaat te paard. Het vertrouwen in het demissionaire kabinet was na de toeslagenaffaire al ver te zoeken, maar nu, na de onthullingen van RTL Nieuws vorige week, lijkt er weinig meer van over te zijn. Het paard is op hol geslagen. Met een demissionaire regering die voortdurend struikelt over zijn eigen functioneren in deze crisistijd, kunnen we moeilijk verder. Wat we nodig hebben, zijn nieuwe, geloofwaardige politici, meent mediaspecialist Tonie Broekhuijsen.
Dat de premier last heeft van geheugenverlies wisten we al, dat de voorman van het CDA geen grote vriend is van de parlementariër Pieter Omtzigt die samen met zijn partner-in-crime Renske Luijten gewoon zijn werk doet, was ook geen geheim, maar ik moet toegeven dat ik – naïef wellicht – toch verbaasd was over het antwoord van de nieuwe politieke ster in het Haagse, D66-er Sigrid Kaag: ze zou zomaar in Nigèèèr gezeten kunnen hebben. ‘Tuurlijk. Dus niet, zo bleek na een eenvoudige check.
Wonder boven wonder: zij was de enige die zich voor het debat had uitgesproken, toen we op maandagavond de notulen zèlf mochten lezen. Dus waarom dacht ze in Nigèèèr te zijn?
Als je het mij vraagt, doet het er allemaal steeds minder toe.
De politiek blijft hangen in de achteruitkijkspiegel.
De politiek dient ons, niet andersom.
Het gekrakeel, de kakafonie van meningen, de sensatiezucht en het elkaar nawijzen in Den Haag staan voor de dolgedraaide, navel starende bestuurscultuur, die ‘sensibiliseren’ en partijdiscipline boven een vrij politiek debat verkiest; die kijkt naar wat er is gebeurd in plaats naar wat er moet gebeuren in deze coronatijd.
VVD-minister Cora van Nieuwenhuizen - die sowieso niets heeft met het luisteren naar andersdenkenden, getuige de manier waarop ze omgaat met tegenstanders van vliegveld Lelystad en de verbreding van de A27 bij Utrecht – die Cora dus, merkte op dat het ‘in geen geval’ acceptabel is dat ‘coalitiefracties een scherper standpunt innemen dan oppositiefracties’. En de premier was het daarmee eens. Stel je voor dat er in de Kamer gediscussieerd gaat worden: hoe gek willen we het in Nederland hebben?
Regeren is vooruitzien. Waar we op wachten, is behoorlijk bestuur. Van politici en ambtenarij. De politiek dient ons, niet andersom. Met behoorlijke wetten en regelgeving, die vooraf door de Tweede Kamer getoetst worden op haalbaarheid en de menselijke maat. Herman Tjeenk Willink beschrijft dat helder in zijn boek ‘Groter denken, kleiner doen'. Een andere mentaliteit vraagt natuurlijk ook om andere mensen: het is meer dan duidelijk dat de huidige politici vastlopen in hun eigen gelijk en machtsdenken. Voortdurend bezig zijn met het wegvegen van problemen, die je zelf veroorzaakt, is voor het land, ondernemers en burgers samen, weinig effectief.
Wensenlijstje
De economie vraagt om nieuw beleid, brancheorganisaties en ondernemers vragen om nieuwe stappen, om een Nationaal Herstelplan.
Problemen zat. Problemen die juist door diezelfde politici in de afgelopen twintig jaar zijn veroorzaakt. Bezuinigingen op de zorg, politie, belastingdienst, sociale zekerheid hebben de dienstbaarheid van de overheid uitgekleed. Die bezuinigingen zijn de problemen van nu.
Mijn wensenlijstje voor het volgende kabinet: de economie vraagt om nieuw beleid, brancheorganisaties en ondernemers vragen om nieuwe stappen, om een Nationaal Herstelplan. En dan eindelijk die Belastingdienst op orde krijgen, de getroffen ouders compenseren – niet met een ‘one size fits all’-oplossing, maar per geval; met werkbare regelingen komen om alle getroffenen van de coronamaatregelen aan het werk te krijgen, hun ondernemingen te laten openen en die maatregelen ook daadwerkelijk uit te voeren, zonder de gebruikelijke mitsen en maren, die de uitvoeringsinstanties met beroepsmatige graagte tussen de regels in weten te manipuleren onder het mom: ‘Het moet wel uitvoerbaar zijn’. Want dat is altijd weer het punt: de veelgeroemde menselijke maat is volgens ambtenaren niet uitvoerbaar. Heeft iemand ooit bedacht dat ze daar zelf debet aan zijn?
Paard op stal
Herman Tjeenk Willink heeft op dit moment de meest ondankbare taak van het land. Met een stel zichzelf steeds verder beschadigende politici moet hij een kabinet formeren uit een parlement dat maar liefst zeventien partijen telt. En terwijl de ene helft van de bevolking tot gekmakens toe uitkijkt naar de zogenaamde opening van het land omdat ze anders ten onder dreigen te gaan, houdt de andere helft z’n hart vast, omdat de IC’s al zo vol zitten: wat gebeurt er als we weer gaan winkelen?
Ondertussen loeren vanuit Brazilië en India de covid-varianten op mainport Schiphol om het gezonde deel van onze bevolking te infecteren, en klauteren de voetbalfans, in het kader van de ‘testsamenleving’ die ons land ruim een miljard euro kost, weer de vertrouwde tribunes op.
Het paard moet nu echt weer op stal. Ik hoop dat het Tjeenk Willink lukt een geloofwaardig kabinet op poten te zetten. Met geloofwaardige politici. Dat hebben we nu hard nodig.
Oorspronkelijk gepubliceerd op: https://www.deondernemer.nl/blog/tonie-broekhuijsen/economie-herstelplan-rutte-de-jonge-regering-politiek-blijft-hangen-in-achteruitkijkspiegel~2973422
