Ondernemers leveren, dag in dag uit. Op reputatie, op tijd en op factuur. Of klanten terugkomen, hangt van jouw prestatie af. De politiek werkt anders. Kamerleden controleren namens ons de regering. Waarom publiceert de Tweede Kamer niet welk kamerlid voor of tegen een motie of wet heeft gestemd, vraagt mediaspecialist Tonie Broekhuijsen zich af. Leveren zíj hun beloften?
Als ondernemer moet je leveren. Of dat nu chocoladekoekjes zijn, gerestaureerde auto’s, een geschilderde woonkamer, een website, een app of een marketingrapport voor een grote onderneming: als je de opdracht hebt binnen gefietst, spreek je een tijd af om het werk te beginnen en vooral te eindigen. Je hebt een leveringsplicht, maar wat veel belangrijker is: je hebt eergevoel. Je wilt graag dat je klant tevreden naar huis gaat, en denkt: de volgende keer ga ik weer met die toffe gast in zee. Die gun ik dat wel! Zo werkt dat tussen klanten en ondernemers.
De politiek werkt natuurlijk anders. En dat is maar goed ook, anders komen we in een soort Al Capone-staat terecht, waarbij de gunsten van de machtigsten over de Capo’s worden verdeeld, en de rest van het land wordt uitgeperst ten faveure van de Capo der Capi’s.
De 150 vertegenwoordigers in de Tweede Kamer dienen de wetgever te controleren. Daarnaast proberen ze de wetten van het land voor hun achterban – mensen, zoals u en ik – te beïnvloeden. Nu ben ik niet van de partij die zegt dat Tweede Kamerleden het makkelijk hebben. Nee, want ze moeten ongeveer overal verstand van hebben, op de hoogte blijven en direct een mening kunnen verkondigen als er iemand een microfoon onder hun neus duwt. Willen ze een beetje in beeld komen, dan moeten ze paraat staan voor elk interview, elk praatprogramma, dus veel tijd voor het saaie wetgevende controlewerk blijft er niet over.
Toch blijkt juist dat steeds vaker van groot belang. In de toeslagenaffaire stemden de meeste kamerleden die nu hun tong braken over de schandalige behandeling van ouders door de belastingdienst, voor een strenge aanpak van fraude bij de kindertoeslagen na de zogenaamde Bulgaren-affaire in 2013. In de afgelopen maanden stonden de kamerleden uren, misschien wel dagenlang, achter de interruptiemicrofoon om te praten over de vergaande corona-maatregelen, maar niemand in de Tweede Kamer bleek de moeite te nemen de maatregelen op hun juridische legitimiteit te toetsen. Daar hadden we een dansleraar voor nodig.
Wetten aanpassen of veranderen kan natuurlijk via de rechter, maar van een Tweede Kamerlid wordt verwacht dat hij of zij vragen stelt, moties en wetsvoorstellen indient. Namens ons.
Afgelopen week publiceerde de Ondernemer het verhaal over de Texelse Sophie Brugemann. Zij krijgt geen Tozo-uitkering omdat ze slechts 20 jaar is. Al drie jaar verzorgt ze met haar bedrijf TrouwenTexel complete huwelijken op het waddeneiland. Sophie kan omzetcijfers overleggen, maar… Tozo krijgt ze niet, want ze is nog geen 21 jaar. Uhm...? Leeftijdsdiscriminatie dus.
Na acties op social media pikte het Tweede Kamerlid Gijs van Dijk (PvdA) haar zaak afgelopen jaar op. Hij diende een amendement in waarin hij staatssecretaris Van Ark verzocht om 10 miljoen euro uit te trekken om jonge ondernemers tegemoet te komen. Het amendement werd verworpen met 79 stemmen tegen, met name van de regeringspartijen VVD, CDA, CU, D’66 en de SGP. Welke kamerleden voor de motie hebben gestemd, welke kamerleden tegen; we weten het niet.
Dat wordt niet vermeld op de site van de Tweede Kamer, uitsluitend de politieke partijen en de hoeveelheid stemmers. En dat is raar, want kamerleden dienen onafhankelijk ‘zonder last of ruggenspraak’ te mogen stemmen. Feitelijk doen die partijen er niet toe. Als stemmers zien we nu dus niet wat ons eigen volksvertegenwoordigers leveren. In het Verenigd Koninkrijk doen ze dat wel, evenals in de Verenigde Staten.
En terecht.
Als politicus moet je in verkiezingstijd mensen voor je ideeën weten te winnen met een mooi verhaal. Prima. De andere kant van de medaille is dat je compromissen moet sluiten om dit land te besturen. Het is een kwestie van loven en bieden, met name tijdens de kabinetsformatie. Ook prima.
Feitelijk outsourcen we als burgers de controle van het bestuur van dit land aan de Tweede en Eerste Kamerleden. Politiek is en blijft daarom een zaak van: ‘In het verleden behaalde successen bieden geen garantie voor de toekomst.’ Heb ik ook vrede mee.
Maar… waarom mag ik niet weten welk kamerlid voor welke wet of motie stemt? Mag het een onsje transparanter? Wij willen weten wat deze Tweede Kamerleden ons uiteindelijk leveren: doen ze wat ze ons beloven? Dan kunnen we in elk geval op basis van het verleden een stem uitbrengen.
Oorspronkelijk gepubliceerd op: https://www.deondernemer.nl/blog/tonie-broekhuijsen/verkiezingen-ondernemers-tweede-kamer-tozo-now-togs-partnertoets-regeling~2818605
