‘Voor zover ik me kan herinneren, mag u bitterballen bestellen, voor zes uur....'

Eindelijk wordt er een begin gemaakt met ‘de opening van het land.’ Zo mogen we ons weer verheugen op een biertje buiten. Met alle mitsen en maren die van rijkswege namens het demissionaire kabinet aan de opening zijn verbonden. Mediaspecialist Tonie Broekhuijsen kon niet wachten. Hij spoedde zich op een zonnige zondagmiddag naar het terras. Het gevoel dat hij in een sketch van Jiskefet uit de jaren '90 terecht was gekomen, raakte hij niet meer kwijt: een verslag.

‘Goedemiddag!’

‘Goedemiddag! Dat mag u wel zeggen. Wat ’n heerlijk weer! Mag ik hier gewoon gaan zitten of moet ik nog iets doen?’

‘Heeft u gereserveerd, meneer?’

‘Uhm…. Dat kan ik me niet herinneren.”

‘Ach, ik zie het al: u heeft gereserveerd.’

‘Want… uw naam was ook alweer?’

‘Broe…’

‘Precies, ik zie het al staan. Recht voor mijn snufferd. Lekker suf, zeg. U kunt daar gaan zitten. Mag u dit formuliertje invullen, en dan haal ik alvast ….. uhm… Wat mag het zijn?’

‘Een Leffe Blond en een droge rosé, graag.’

‘Bitterballetje erbij?’

‘Nee, nee dank u. Het is pas half vijf, dus dat kan nog niet. Of wel soms?’

‘Regels zijn er om ruim te interpreteren, meneer. Soms herinner ik me het een, soms het ander. Soms herinner ik me ook dingen, die ik achteraf verkeerd heb herinnerd. Voor zover ik het me kan herinneren, mag u bitterballen bestellen, gesteld dat u daar trek in zou hebben op dit tijdstip.’

‘Bitterballen op dit moment… Het is nog geen zes uur geweest, toch? Ik weet het niet. Heeft u ook een kaart? Andere hapjes wellicht?’

‘Natuurlijk meneer, haal ik eerst even uw drinken en dan mag u van mij het formulier invullen. Hier heeft u een pen.’

‘Mag ik u nog wat vragen…..’

‘Maar natuurlijk, meneer. Maar zal ik niet eerst even uw bestelling halen?’

‘Moet ik alles naar waarheid invullen?’

‘Ik kan u nergens toe dwingen, meneer. Maar het idee is dat als iemand op ons terras geïnfecteerd blijkt te zijn, u daarvan op de hoogte wordt gesteld, zodat u zichzelf kan laten testen op een eventuele infectie.’

‘Maar hoe weet u dat iemand op uw terras met een infectie onder de leden zich aan een biertje of een wijntje waagt? Wordt dat gecontroleerd?’

‘Niet dat ik weet, meneer.’

‘U loopt op deze manier toch behoorlijk wat risico.’

‘Risico van het vak, meneer. Laat ik het zo stellen: het is verstandig om wel uw gegevens achter te laten zodat we u kunnen bereiken, mocht het nodig zijn.’

‘En u gaat die gegevens niet gebruiken om mij te spammen.’

‘Hand op mijn hart, meneer. Dit is mijn zaak, dus ik kan u dat ook beloven. Zal ik dan nu alvast uw bestelling halen?’

‘Maar ik heb nog niets besteld. U zou nog de kaart brengen, weet u nog?’

‘Hahahaha… u bent een grapjas! Ik bedoel: ik haal alvast het drinken, een Leffe Blond en een rosé, was het toch?’

‘Dat zou kunnen. Ik durf dat niet met zekerheid te zeggen. U brengt me toch behoorlijk in verwarring met alle eisen die u stelt om op dit terras te mogen zitten.’

‘Dat zijn eisen van de overheid, meneer. We doen ons best die op te volgen, naar eer en geweten. In een gezondheidscrisis als deze kan je moeilijk achteloos met elkaar omgaan. Als u me wilt verontschuldigen, er komen gelukkig nog wat klanten.’

‘Met dit weer had ik het inderdaad veel drukker verwacht. Normaal is er hier op zo’n zonnige middag geen tafeltje meer te vinden.’

‘Klopt meneer. Maar de tijden zijn veranderd, en de klanten durven niet allemaal te komen vanwege besmettingsgevaar. Met name de oudere klanten. Maar, als u het me niet kwalijk neemt…. Ik haal de kaart, en uw drankjes. Is dat akkoord?’

‘Dan vul ik het formulier alvast in.’

‘Wat ’n goed idee, meneer!’

‘Kijk, daar zijn we weer, met de kaart, een Leffe Blond en een rosé.’

‘Fantastisch! Had ik dat besteld?’

‘Jazeker, en u wilde wellicht nog wat te eten bestellen.’

‘Ach, daar heeft u een goed punt. Het is ook al bijna vijf uur. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me heb bedacht.’

‘Hoe bedoelt u, meneer?’

‘Ik wil geen bitterballen. Ik ga iets radicaal anders bestellen. Ra-di-caal! Ik zie dat u ook vlammetjes op de kaart heeft staan.’

‘Jazeker, meneer.’

‘Ik zie ook dat andere gasten aan de vlammetjes knabbelen.’

‘Er is in deze omgeving altijd veel vraag naar, zeker bij jongere mensen.’

‘Nou dan…. Dan gaan wij ook voor de vlammetjes, al zijn we niet zo jong meer! Niet dat ik bitterballen een slecht idee vind, laat ik daar duidelijk in zijn. Ik was dol op bitterballen, maar deze crisis brengt me veel nieuwe inzichten, dus daarom denk ik dat vlammetjes beter bij deze gelegenheid passen. Wat zegt u daarvan?!’

‘Natuurlijk, meneer. De vlammetjes komen eraan.’

‘Fijn zo.’

‘Alstublieft! De vlammetjes. Wilt u nog een biertje, wellicht?’

‘Geweldig.’

‘Mag ik u er wel op wijzen dat we tot mijn spijt over een half uurtje moeten sluiten?'