Fruit plukken is zwaar en eentonig werk. En zwaar werk laten we vaak liever aan anderen over. Maar soms vinden we het juist leuk om de handen even te laten wapperen in de sportschool, of zomaar tijdens een dagje uit. Daar maakt Boer Aart uit de Betuwe handig gebruik van. Mediaspecialist Tonie Broekhuijsen over de ontdekking van de... 'zelfpluk'.
Als puber plukte ik fruit. Aardbeien, rode bessen. Het was een van de populaire want makkelijke vakantiebaantjes voor middelbare scholieren in het Betuwse stadje waar ik opgroeide. In de vakantie ging je ’s ochtends vroeg naar een boer om fruit te plukken, en ’s middags ging je met vriendjes zwemmen in de Lek, of in één van de zandafgravingen in de buurt.
Voor boeren waren fruitplukkers ook in die tijd al erg moeilijk te vinden. Het was en is natuurlijk niet echt geweldig inspirerend werk: op je knieën schuifel je rijtje na rijtje langs de planten, en gooi je je mandje vol. Eentonig én lichamelijk vermoeiend, en ook nog eens slecht betaald: stukwerk, betaling ging per bakje geplukte aardbeien. Had je je aardbeien gebutst of geplet, dan kon je naar je geld fluiten. De laatste twintig jaar werd dit soort werk vooral door arbeidsmigranten uit Oost-Europa gedaan. Maar ook hier slaat de automatisering toe: er bestaat inmiddels al een volledig geautomatiseerde aardbeienplukmachine.
Iets verderop in de Betuwe lagen de kersenboomgaarden. Daar kon je als hardwerkende, op geldbeluste puber al eerder in de zomer terecht om op een laddertje kersen van de boom te plukken. Net zulk moeizaam en handmatig werk. En net zo slecht betaald.
Kersenplukmachines
Elke keer als ik langs die boomgaarden rijd, kijk ik met een zekere weemoed naar de plukkers. Niet omdat ik dat nu zelf weer zo graag zou willen doen, maar omdat het doet denken aan mijn jeugd.
Mijn schoonvader woont nog steeds in die buurt. En zoals dat gaat: elke keer als ik langs die boomgaarden rijd, kijk ik met een zekere weemoed naar de plukkers. Niet omdat ik dat nu zelf weer zo graag zou willen doen, maar omdat het doet denken aan mijn jeugd. Plukkers zie je overigens ook hier niet al teveel meer. Waar handwerk te duur wordt, houd je de vooruitgang niet tegen. Er zijn ook al een jaar of tien kersenplukmachines op de markt.
Maar niet iedereen gaat zomaar mee met die automatisering. Sommige fruitboeren gooien het over een hele andere boeg. Zoals Boer Aart. Sinds een jaar of wat staan naast de A15 tussen Deil en Tiel niet-te-missen-enorme borden van Streeckerij de Betuwe. Wat een streeckerij is, weet ik niet en online gooit de Van Dale ook meteen de handdoek in de ring, maar het klinkt mooi nostalgisch: een prachtige combinatie van streek en kwekerij, met zo’n ouderwetse ck combinatie. Goed bedacht. Net als de kreet: ‘Kom kersen plukken, eten en beleven!’ Kersen beleven, jawel, want je mag ze zelf plukken! Zo, dat probleem is ook weer opgelost. En ik kan u uit eigen ervaring melden: in het plukseizoen zie je hier allerlei toeristen gelukzalig tussen door de boomgaarden banjeren.
Boer Aart is van deze tijd. Hij laat regelmatig van zich horen via zijn eigen website en op FaceBook. Afgelopen week kregen we een video te zien waarin hij de kwaliteit van de kersen van komend jaar becommentarieert. Voor liefhebbers: het lijkt een erg goed jaar te worden. Dus komt allen naar de Streeckerij De Betuwe, afslag 31 aan de A15.
Cherrycat Kids Days
De ‘zelf pluk’ is nu net begonnen, op vrijdag 11 juni, compleet met veiling van het eerste kistje kersen voor het goede doel. Op zaterdag 18 en zondag 19 juni staat de streeckerij in het teken van de ‘Cherrycat Kids Days’. Kinderen kunnen verkleed langskomen, springen op een springkussen, Cherrycat en fruitmeisje Lieke ontmoeten tijdens een unieke ‘meet & greet’ en ook nog samen met hen op de foto gaan. Dieren knuffelen op de kinderboerderij en zelfs zelf de Ranja-koe melken. Teveel om op te noemen, eigenlijk. Het is een compleet dagje uit voor het hele gezin.
Wie op de Streeckerij googelt, komt ook het document tegen waarin de visie van de Streeckerij wordt beschreven: een duurzaam concept voor dagrecreatie en streekbeleving, op een duurzame manier. ‘Met duurzaam ondernemen bedoelen we hier een manier van exploiteren waarbij we de aarde niet uitputten. We gebruiken hier en daar ook de term maatschappelijk verantwoord ondernemen, waarin ook sociale aspecten een rol spelen. De visie voor Streeckerij de Betuwe is een vorm van ondernemen waarbij mens, natuur en exploitatie in evenwicht zijn.’
Ik vind het knap bedacht: hoe je van een probleem – een tekort aan handen - een succes maakt – de Zelf Pluk. Dat is écht ondernemen. Al googelend zie ik dat het concept verderop in de Betuwe nu ook door appelboeren wordt geïntroduceerd.
Oorspronkelijk gepubliceerd op: https://www.deondernemer.nl/blog/tonie-broekhuijsen/kersenboer-aart-ontdekking-zelf-pluk-blog-tonie-broekhuijsen~3093976
